Waarde vrienden,
We vervolgen onze reis (nu in Brazilië) vanuit Manaus aan de Amazone waar we aan boord gaan van een onlangs geheel gerenoveerd rivierschip, de M/V Desafio. We blijken met nog 4 gasten aan boord te zijn voor deze 3 nachten/4 daagse trip. Er is 11 man personeel aan boord, waaronder de kok met 3 keukenbedienden; en dat was te merken, het eten haalt bijna “haute cuisine” niveau.
De hutten zijn klein maar er is airco, en dat is heel wat in een continue slopende hitte van 33 gr Celsius. Het wordt weer een onvergetelijk jungle-avontuur. Vanuit Manaus vertrekken we op het punt waar de Amazone en de Rio Negro bij elkaar komen. We varen eerst een eind de Rio Negro op, de zwarte rivier – naar de kleur van het water –
Het schip waarop we 3 nachten/4 dagen meevoeren de Amazone en de Rio Negro op en het Braziliaanse regenwoud in.
Een uniek gezicht; waar de Rio Negro en de Rio Grande bij elkaar komen. Het donkere water van de Rio Negro en het gele water van de Rio Grande (Amazone) mixt bij het raakvlak bijna niet, er zijn op de scheidslijn vreemde wervels te zien, omdat de twee mega rivieren een verschillende snelheid hebben…
De Desafio bracht ons steeds naar een punt waar we met kleinere bootjes de jungle in voeren; het was elke keer weer een feest om de stilte te ervaren, die slechts wordt onderbroken door het geluid van de dieren. Maar het was natuurlijk ook een feestje voor elke fotograaf, waar kan je zulke foto’s maken, de stilte en de serene rust spat van de plaat af !
We bleven vaak tot in het donker in de jungle op het water, je maakt dan de sunset mee en de dierenwereld die dan goed op gang komt !
Tegen 8 uur s’avonds als het pikkedonker was kwamen we terug bij ons schip. Het is wonderlijk hoe de gidsen – die in dit gebied geboren en getogen zijn, hun weg terug vinden.
Op de terugweg werd er door die gidsen dan ook nog vaak met de batterij gezocht naar de oplichtende ogen van kaaimannen, vaak werd er ergens gestopt en werd een klein kaaimannetje uit het water opgepikt door de gids…
NAAR EEN AFGELEGEN INDIANEN DORP
Toen ik vóór onze reis in het programma van de M/V Desafio een bezoek aan een Indianen dorp zag staan kon ik de indruk dat het hier om een toeristisch uitstapje zou gaan niet geheel onderdrukken. Wij hebben daar inmiddels wel een antennetje voor gekweekt. Maar dat voorgevoel was ik snel vergeten toen we uit een klein bootje vanaf de rivieroever via een geïmproviseerde aanlegsteiger door de bushes heen in een heuse indianen nederzetting terecht kwamen. Er liepen gewoonweg echte indianen rond. De gids vertelde dat de aanlegsteiger was aangelegd door de eigenaar van onze boot, en dat alleen wij en de indianen hem mogen gebruiken. Van een toerist trap was geen sprake…
De aanlegsteiger is eigendom van de M/V Desafio – “ons schip” de indianen mogen hem ook gebruiken, maar die gebruiken normaal gesproken geen aanlegplaats
We liepen door het dorpje heen en kwamen op verschillende plaatsen vriendelijke indianen tegen
Al snel kwam het opperhoofd uit de bosjes om ons te begroeten, onze gids – een echte bushman – sprak zijn taal, die sterk afwijkt van het Portugees dat hier in Brazilië gesproken wordt…
Vervolgens kwam de vrouw van het opperhoofd naar ons toe met een mand vruchten, en gebakken mieren, er was ons van te voren gezegd dat we niets mochten weigeren, dat zou als een belediging opgevat kunnen worden…(de mieren hebben we stiekem op de grond laten vallen)
De vrouw maakte ook nog wat vreemd uitziende vruchten voor ons klaar, die moesten we wel eten natuurlijk
Toen kwam ook de zwager v/h opperhoofd naar ons toe, hij sprak uitvoerig met onze gids, die ons vertelde dat hij met hem had onderhandeld over een kleine “dansvoorstelling” in ruil voor wat reaals (geld)
Vanuit verschillende richtingen kwamen meerdere mannen, vrouwen en kinderen langs
Deze indianen vrouw bleef ons vriendelijk aankijken zonder wat te zeggen..
Inmiddels mochten we door het dorpje lopend , de huisjes zien waar ze wonen en werken, op de foto onze gids Rubem
Het viel ons op dat het eigenlijk allemaal hele vriendelijke en vooral ook mooie mensen waren
De gids had toestemming gevraagd om ze te fotograferen, en daar werkten ze allemaal geduldig aan mee
In een wat grotere ruimte werd een eenvoudig dansje uitgevoerd, waarbij ook gezongen werd
Na het dansje konden we buiten een aantal foto’s van ze maken…het zijn toch allemaal beauty’s, hoe zit dat met inteelt in zo’n kleine gemeenschap, vraag je je dan af..
Een aantal dames heb ik bij het verlaten van het dorp nog bij elkaar kunnen krijgen voor deze foto
In de jungle van een zijriviertje van de Rio Negro varend kwamen we langs een partij bomen van waaruit deze kleine aapjes in ons bootje sprongen…grappig
Toen we de motor starten om weg te varen sprongen ze meteen weer terug in de bomen..
We meerden aan op een plek in de jungle waar volgens de gids de beruchte anaconda wurgslang huisde. Er was idd een baby anaconda te zien. Hij was wel drie meter lang. Deze foto heb ik wel van een afstandje gemaakt met de telelens
We gingen even aan boord van dit boathouse op de rio Negro. Door op een bepaalde manier op het water te slaan lokten ze daar de roze dolfijn naar toe, een vreemd gezicht…
Een Pink Dolphin oftewel de roze dolfijn, die hadden we nog nooit gezien…
Er waren ook wat hengels aan boord waarmee we piranha’s vingen. Onze gids liet even ziejn wat er kan gebeuren als je je vinger in z’n bek steekt. Hij plukte een rietstengel en hield die voor z’n tanden, met de snelheid van het geluid was de stengel doorgeknipt…
IGUAZU WATERVALLEN
Vanuit Manaus vlogen we in een paar uur naar het zuidelijker in Brazilië gelegen Iguazu, voor de breedste watervallen ter wereld. Het is een verzameling van 270 watervallen op het drielanden punt Brazilie – Argentinië – Paraquai. Ze stonden al heel lang op ons verlanglijstje, we waren er tijdens vorige reizen eigenlijk al een paar keer overheen gevlogen, zonder er te stoppen. Het was de moeite meer dan waard…
Deze foto maakte ik tijdens een helikoptervlucht over de Iguazu Falls, links de Braziliaanse kant, rechts de Argentijnse zijde….als je goed kijkt zie je links het loopbruggetje aan de Braziliaanse kant, en rechtsachter de loopbrug aan de Argentijns kant
Fot gemaakt vanaf de Braziliaanse kant tijdens een hike van een 1 km lang langs de rivier
Vanaf Braziliaanse kant gemaakt…je kan ook per bootje langs varen maar we hoorden mensen roepen dat ze drijf en drijfnat waren geworden…
Vanaf de Braziliaanse kant gemaakt
Je weet niet waar je moet kijken, het is een oogverblindend mooi natuurverschijnsel
Ook dit is de Argentijnse zijde van de Iguazu Falls, gekiekt vanaf de Braziliaanse kant !
We komen nu aan het einde van de hike aan de Braziliaanse kant, waar je uiteindelijk op een loopbrug uitkomt en een fantastisch uitzicht hebt op de Falls
Op deze foto is de loopbrug wat beter te zien
Aan het einde van de hike kan je met een lift omhoog om daar nog weer andere foto’s te maken
Deze foto maakte ik vanaf de loopbrug, wat een sensatie om dit zo te zien…
Een dag later gingen we naar de Argentijnse zijde van de Falls, je moet wel even de grens over, wat stempels in je paspoort halen, nog een uurtje rijden in Argentinie, en dan nog een half uurtje met een trein, maar dan heb je ook wel wat, dit dus !
Vanuit de heli gemaakt ! Hier zie je de loopbrug aan de Argentijnse kant van de Falls, deze is 1,1 km lang (bij 35 gr Celsius zonder wind ) Aan het eind van deze loopbrug is de zijbrug te zien waar je een mooi uitzicht hebt vd foto. Hier maken vooral jonge meiden selfies, je staat er lang te wachten, want sommige dames hebben voor een door zichzelf goedgekeurde selfie 10 minuten en 100 scheef getrokken “bekken” nodig. Fotografen die de Falls kieken zijn sporadisch te zien, maar die zijn ook snel klaar..
Deze foto is weer vanaf de Braziliaanse zijde gemaakt
Tussen de selfies makende jonge meiden in staand kon ik deze foto maken vanaf de Argentijnse zijde