Over insecten, een platgedrukte kikker, en een aap in de kamer
Hoewel we malariapillen slikken omdat we door een malaria gevoelig gebied reizen, hebben we tot tot nu toe weinig of geen last gehad van bijtende insecten en/of ongedierte. Op wat verdwaalde 4 a 5 cm grote torren, enkele zwermen vliegende reuzen mieren, en hier en daar een wegrennende lizard in de kamer na, is er slechts één memorabel moment te vermelden.
In de Moremi Crossing Lodge in de Okovanga Delta in Botswana waar we in dit reisverslag nu vandaan gaan, pakte ik voor de buffet lunch een leeg bord van het schone stapeltje, toen het bord eronder er aan bleef plakken. Er bleek een platgedrukte kikker tussen te zitten. De lunch heb ik vervolgens overgeslagen.
O ja , en dan was er nog het moment dat er plotseling een aap achter Mary de kamer in liep toen zij de terrasdeuren van onze hotelkamer in Livingstone had geopend. De gil van Mary toen zij omkeek, was voor de aap het sein om als een raket te vluchten. Gelukkig maar, want anders had ik in actie moeten komen, en sinds de aanval van een stel apen op het BZN busje tijdens een van onze Afrika reizen ben ik niet zo meer zo gecharmeerd van apen.
Na onze vlucht uit de Okovanga Delta, en landing in Kasane werden we met kleine tenderbootjes via veel douane formaliteiten op en langs de Chobe River naar ons drijvend hotel voor de komende dagen: de “Zambesi Queen” gevaren.
De Zambesi Queen is een prachtige tot drijvend luxe hotel verbouwde rivierboot; hij heeft slechts een kleine diepgang en is vrij hoog en daardoor gevoelig voor zijwind, hetgeen met zwaar onweer zoals wij merkten voor problemen kan zorgen.. Vanuit deze boot die een Namibische nationaliteit bezit maakten we veel game cruises naar de waterrijke natuurgebieden in het grensgebied van Namibië en Botswana in de kleinere tender boats.
Zoals gezegd is het eigenlijk een 5 sterren hotel met een prachtig restaurant, bar en lounge, van waaruit men al varend of niet een super view heeft over de schitterende omgeving; dit was echt genieten geblazen.
Ontbijt, lunch en diner aan boord was elke keer een feestje. Het eten was echt van grote klasse
De luxe uitgeruste en voor een boot relatief ruime kamers hadden een zijraam dat de gehele zijwand besloeg met een prive balkonnetje. Deze foto maakte ik al liggend in het bed, afzien manneeeeeeeee…. riepen we bij BZN dan in koor.
Wanneer men wilde kon met een van de tenderbooats mee op een safari cruise of om een ochtendje te vissen. De bootjes waren ideaal om er vanaf te fotograferen, zoals hier als er een krokodil te zien is.
Vanuit bovenstaande positie maakte ik deze foto van de krokodil in het gras, die weliswaar heel stil maar zeer waakzaam op de loer ligt.
Overal waar broedende krokodillen zijn zie je deze leguanen, die de eieren van de krokodillen eten. Het zijn dan ook gezworen vijanden. Menige leguaan, – meestal meer dan 1,3 mtr lang- is door een kroko opgeslokt
De absolute heerser in de het Afrikaanse zwerk; de “Vis Adelaar”
Om dit soort vogels en ook wel andere dieren goed en beeldvullend te kunnen fotograferen is een 500 mm telelens een must; mijn 300 mm telelens is eigenlijk net iets te kort, je moet dan de dieren tot relatief heel dichtbij naderen of de foto uiteindelijk iets inzoomen, maar dat kost pixels. Voor diegenen die deze trip of een andere safari plannen kan ik het meenemen van een converter, waarmee je de brandpuntsafstand van je telelens kan verlengen, aanbevelen. In de stille tender boats konden we dieren tot op enkele meters naderen, dat gaf alsnog vaak perfecte foto’s zoals deze hieronder.
Mijn favoriete foto tot nu toe, van mijn – als fotograaf- favoriete vogel, de vis adelaar. Een krachtpatser uitgerust met een paar grote maar zeer trefzekere wapens; zijn ongekend goede ogen en messcherpe klauwen, waarmee hij relatief grote vissen die zwaarder zijn dan hijzelf in een zweefduik uit het water grist, en naar de kant vliegt om ze daar of in een boom te verorberen.
Deze baby Vis Adelaar wordt op de huid gezeten door een Maraboe en versleept daarom de resten van een catfish die hij zojuist gevangen heeft
Ook deze grote vogel steeg dicht bij onze boot op; als vliegenier en fotograaf kan ik genieten van zo’n plaatje….
Dezelfde vogel is verderop neergestreken, maar wordt door de kleinere andere vogel op de foto verdacht van nestroof en door het mannetje en vrouwtje van het broedterrein verjaagd. Daarbij maakt de vogel zich groter en lelijker let op zijn halsveren, om meer indruk te maken. Wat is de natuur prachtig….
Een hele serie kite birds
Vaal leggen de jongere krokodillen zich te rusten bij een hoop olifanten poep. Ze gebruiken hun kleur als schutkleur naast de kleur van deze poep om niet op te vallen
Met Bernard, onze gids/tenderboot bestuurder bezoeken we het aan de Chobe rivier gelegen Botswaanse dorpje waarin hij geboren en getogen is, en nog steeds woont, als hij vrijaf heeft van zijn werk op de Zambesi Queen. Juist voor de aanlanding zien we nog deze twee vrouwtjes kudu’s wegrennen
Een van de dorpsbewoners vaart juist weg met zijn echte Komoro kano- een uit een boomstam uitgeholde kano –
Net als in de vorige dorpjes in Namibië en Botswana die we bezochten keken we onze ogen uit. wat een basale manier om te leven, zonder enig comfort, zonder stroom, water en andere zaken zoals TV telefoon, en internet, voorzieningen die wij in ons Nederlandse leventje maar al te normaal vinden. Deze mensen hebben niets, dan zichzelf…tja en toch zijn ze, in elk geval lijken ze, gelukkig te zijn, ze lachen tenminste. In dit soort hut wonen 3 tot 5 singles, of jongens of meisjes. In dit geval 5 meiden
Een kijkje in de hut. Tegen deze chaos kan zelfs de wanorde in de hotelkamer van Carola in de BZN tijd niet op. Wat een bende en dat in een ondraaglijke hitte en stank, en hier is echt geen airco vrienden, en s’ avonds is het hier ook nog heet en vochtig….
In een hut naast bovenstaande klaagde een jongeman die ik ook nog gefilmd heb met zijn verhaal, over een krokodil die bij de rivier een van zijn koeien had verschalkt. De krokodil krijgt de koe niet in een keer op en verstopt de resten in gaten in de rotsoever. De “bestolen” jongeman had zojuist deze resten uit een van die gaten gehaald. Het stonk vreselijk en het ongedierte kroop er uit. Ik vroeg hem of hij dit ging eten en hij keek me aan of ik gek geworden was… natuurlijk zij hij en meteen begon zijn moeder (of vrouw) er aan te snijden………
De meisje en vrouwen van het dorp kijken argwanend toe als hun dorpsgenoot Bernhard met ons clubje hun dorp bezoekt; uiteindelijk hebben wel een bijdrage in de dorps pot gestopt…
De gitzwarte bevolking van Botswana is betoverend mooi, zowel de mannen als vrouwen, vooral van hun haartooi maken de vrouwen echte kunstwerken. Maar waar ze helemaal niets aan hoeven te doen is hun allergrootste kunstwerk, namelijk hun befaamde achterwerken. Sensationeel !!!
Zo maar even eens een aap met een jong, mocht je denken dat we die niet gezien hebben
Deze prachtige maraboe zou weldra take of gaan
In Namibië hadden we geen buffels gezien, maar hier in het Chobe Nat park in Botswana, zagen we grote kuddes buffels, zowel mannetjes als vrouwtjes..De vrouwtjes hebben een platter voorhoofd, daar werden natuurlijk voor de hand liggen grappen over gemaakt.
Als dit er niet onheilspellend uitziet !! Onze gids Bernhard deelde ons poncho’s uit tegen de onweersstorm die plotseling uitbrak boven de rivier. Hij probeert hier nog voor de aanstormende muur van water en wind uit te blijven, maar we moesten nog eens door een grenscontrole aan de wal omdat we af en toe in Namibië en dan weer in Botswana voeren (waanzin ten top) en toen zaten we midden in deze zeer zware bui.
Onze groepje onder poncho’s in de slagregen op weg naar de boot, die zoals zou blijken door een rukwind als gevolge van de noodweer 25 graden slagzij had gemaakt, waarbij in sommige hutten aan de linkerzijde van de boot water naar binnen was gestroomd. Onze reisgenoten Wim en Ria werden hier door getroffen, wij hadden mazzel deze keer.
S’ avonds werden in het restaurant na het diner door de bemanning getrommeld, gedanst en daarbij kerst en nieuwjaarsliederen gezongen
De volgende dag stapten we bij wederom mooi weer in de tender boats en liepen meteen op een hippo hindernis
Toen kregen we plotseling waar we al dagen lang op gewacht hadden, een grote kudde olifanten die ook nog eens besloot naar het water te lopen om er te drinken, te zwemmen en te spelen, niet ver van onze boot zodat wij werkelijk sublieme beeldvullende plaatjes konden maken.
Tja , hier kan je als fotograaf alleen maar van dromen. Elke foto is bijna een poster waardig; ik heb hier dan ook heel veel foto’s en video’s gemaakt
Even verderop sloegen we de prachtig gekleurde Kingfisher gade; hij kijkt lange tijd onbeweeglijk op een tak naar het water en duikt dan plotseling naar beneden, waar jij een krabbetje oppikt. Het krabbetje doet er vervolgens van alles aan om uit zijn bek te kronkelen, en om dit tegen te gaan slaat de vogel het krabbetje hard tegen de tak aan. Het krabbetje verloor de strijd
In de verte zien we weer een grote kudde olifanten lopen; het is net als een grote karavaan met de leider vooraan. Ze lopen langzaam lijkt het, maar aan de bootsnelheid te zien valt dit wel mee, en wordt er behoorlijk opgeschoten
Een hele poel vol hippo’s, af en toe beginnen ze luid te knorren, en duiken ze even onder. Na 5 minuten moeten ze echter naar boven voor lucht
Bij uitzondering zagen we in de buurt van de Zambesi Queen op de Chobe River deze kudde hippo’s op het land grazen; ze doen dit meestal s’nachts
We genieten nog een avond van het heerlijke diner op de Zambesi Queen, morgen gaan we naar Zambia
Waanzinnige grenscontroles tussen Namibië, Botswana , Zambia en Zimbabwe
Wat we in het gebied bij het vierlanden punt, waar bovengenoemde 4 landen bij elkaar komen hebben meegemaakt is onbeschrijflijk, soms mensonwaardig maar in elk geval waanzinnig en absurd, Onzinnige bureaucratie ten top.
We reizen vandaag naar het Royal Livingstone Hotel in Zambia, niet eens zo ver, maar daarom niet eenvoudiger. We zijn al het e.e.a gewend op dit gebied, maar hier heerst formulieren en stempelgekte bij de douaneposten die zoals hier voor “Namibië Uit” vanuit de aanlegplaats van de tenderboat bereikt kan worden over een glibberig modder en rots pad van ongeveer 450 mtr lang een heuvel op. Het is een is een gevaarlijke en smerige onderneming om de grenspost in een klein hutje te bereiken.
Dan, na veel ergernis bij iedereen, moeten we weer de rivier op en weer van de boot af “Botswana in”, over vlotten en wankele trappetjes een zandheuvel op naar weer een klein warm stinkend hokje waar het propvol met naar oud zweet ruikende wachtenden staat.
Buiten het hokje ontwaar ik nog deze mooie leus van de Botswaanse regering. Er wordt dus gezorgd voor een service van wereldklasse aan de klanten die de grens willen passeren. Ja ja en het wordt steeds erger
De Botswaanse grenspost in. Na veel zweetlucht, lang wachten en een hoop stempels dalen we de zandheuvel weer af en gaan de boot weer in naar de volgende hindernis; de grens post om Botswana uit te komen
Botswana uit, de grens over naar Zambia doen we in dit kleine bootje de Zambesi River over in de stromende regen, de koffers liggen onder een zeil om niet nat te worden. We blijven maar lachen; het is echt een maf circus waar we in terecht gekomen zijn.
Zo, we zijn in Zambia, de koffers worden uit het bootje gehaald en naar ons busje gebracht. Het vervoer was in eerste instantie niet op komen dagen, maar uiteindelijk na nog een half uur wachten op de stempels en formulieren bij aankomst in Zambia, konden we vertrekken voor een ongeveer 100 km lange rit in een stromende regen naar ons hotel in Livingstone
Het Royal Livingstone Hotel is een oasis van luxe in een arme omgeving. Een 5 sterren hotel met een oud koloniaal interieur; het hotel is al meer dan 100 jaar oud, en straalt klasse en rust uit. Bij onze kamer hoorde een eigen butler die ons s’morgens buiten de deur stond op te wachten om te vragen wat voor speciale wensen we vandaag hadden.
Onze eigen privé butler naast de bell boy voor de ingang van onze kamer. De butler staat daar de hele dag voor je klaar, of je het nou decadent vindt of niet. B.v om een nat kledingstuk te laten drogen , een knoopje aan te laten naaien of een boodschap in een winkel etc te doen
Het heeft ons tot nu toe aan niets ontbroken, en ook in dit hotel is alles van grote klasse, zoals dit detail van het ontbijt
Een hoekje in de dining room van dit statige hotel wilde ik jullie niet onthouden. Wij verkozen er echter voor om i.v.m. de temperatuur buiten op het terras te dineren, ook niet slecht hoor……
Een kleine wandeling vanuit het hotel brengt ons op een pad waarlangs de beroemde Victoria Falls te zien zijn. Deze zijn in mei op z’n mooist omdat er dan het meeste water naar beneden komt. Niettemin is het ook nu een spectaculair gezicht om dit natuurspektakel te bekijken
Je moet natuurlijk met de Falls op de foto gestaan hebben, waarvan akte. Foto Wim Welman
Voor fotografen is dit natuurlijk een El Dorado, elk ander standpunt levert weer nieuwe spectaculaire plaatjes op
De volgende morgen besloot Wim om met deze microlight een rondvlucht boven de Victoria Falls te maken, en bijzondere ervaring, zo in de open lucht
Wij besloten een rondvlucht per helikopter te maken, omdat dan luchtfoto’s gemaakt kunnen worden, en vanuit de microlight niet. Wim maakte deze kiek van ons toen wij opstegen een paar uur later, Mary – oranje – zit rechtsvoor naast Ria en ik zit linksachter.
De piloot besloot eerst een vlucht laag over de Zambesi River te maken, een sensatie, ik kon eerst nog net deze foto van de Falls maken
Links de Zimbabwe zijde van de Falls waar meer water naar beneden komt dan aan de Zambiaanse zijde rechts
De Falls in alle glorie, met de beroemde regenboog, die wij later ook nog vanaf de grond waarnamen
Met de Jet Extrem Company besloten we vanuit het Royal Livingstone Hotel een Jet Ride op de Zambesi river te maken. Met een busje werden we opgehaald en langs en door allerlei buitengewone arme Zambiaanse dorpjes de bush ingebracht waar we uiteindelijk met een kabelbaan naar de rivieroever afdaalden. Bij de dorpjes konden we uitstappen en even rondkijken. Hier een familie woning , met net rechts van het midden de “WC”
Overal liepen de kinderen uit, en zwaaiden naar ons. De bloemen links bij de mais silo zorgen ervoor dat slangen uit de buurt van het voedsel blijven. Slangen houden niet van de geur van dit soort bloemen
Een heel moderne ontwikkeling in een van de dorpjes “Lushomo” is deze geavanceerde Family Shop
Bij het kabelbaan station aangekomen begon de pret pas goed. De kabelbaan (rechtsboven inzet) bracht je naar beneden in de bush, waar een via rotspad ( zie inzet rechtsonder) naar beneden moest worden geklauterd naar de rivieroever, waar de boot in het midden van de foto naast de kolkende rivier op ons ligt te wachten.
De zwemvesten gaan aan en dan gaat het echt loos. De met 2 x 440 pk motoren aangedreven JET EXTREME BOAT suist als een ongeleid projectiel, met grote snelheid over de op sommige plaatsen wilde rivier en rakelings langs de rotsen links en rechts. Het was een adembenemende en heel natte ervaring. We hadden zoiets al eens in Nieuw Zeeland gedaan , maar dit was nog een streepje heftiger.
Met snelheden van wel 100 km per uur scheerden we over het water, waarbij plotseling een 360 graden werd ingezet door de piloot – een volkomen gestoorde man – en we binnen 3 seconden na een woeste draaibeweging stil stonden. Daarbij ontstond ook het gevoel dat je een duik in het water genomen had. De bovenstaande foto’s werden door een medewerker van de jet company met mijn camera gemaakt
Als verzopen katten en volkomen versuft van de slingerpartijen en en dompelingen kwamen we weer aan de wal. Het was echter de moeite waard.
Op de terugweg naar osn hotel zwaait een Zambiaans jongetje bij een klein dorpje vriendelijk naar ons busje. Wij maken ons op voor ons vertrek de volgende dag naar Zimbabwe, waar we met de ROVOS RAIL door Zimbabwe en Botswana naar Pretoria in Zuid-Afrika zullen reizen.